Terapią logopedyczną w naszej szkole zajmuje się:
- mgr Krystyna Laszczak
Diagnoza logopedyczna
Każdego roku we wrześniu logopeda przeprowadza przesiewowe badania logopedyczne w klasach pierwszych oraz wśród uczniów przybyłych z innych placówek. Odbywają się one za zgodą rodziców.
Terapia
Terapia logopedyczna przeprowadzana jest indywidualnie lub w grupach 2-4 osobowych. Na zajęciach logopedycznych wykorzystywane są metody dydaktyczne oraz nowoczesne formy terapii multimedialnej.
Regulamin uczęszczania na terapię logopedyczną oraz zasady współpracy z rodzicami
Jeżeli u dziecka stwierdzono wadę wymowy i uczęszcza ono na terapię logopedyczną, rodzice powinni pamiętać o tym, że skuteczność terapii jest ściśle uzależniona od współpracy rodziców z logopedą. I tylko wówczas, współpraca ta ma rzeczywiście miejsce, gdy dziecko ćwiczy także w domu – terapia przynosi rezultaty.
Regulamin
- Czas trwania zajęć logopedycznych jest dostosowany do potrzeb oraz indywidualnych możliwości dziecka i trwa maksymalnie do 45 minut .
- W zajęciach mogą brać udział dzieci zdrowe. Proszę o wcześniejszą informację, że dziecko jest chore i nie będzie brało udziału w zajęciach w danym dniu.
- Rodzice są zobowiązani do nawiązania kontaktu z logopedą aby otrzymać informacje: o stanie mowy dziecka, na temat pracy z dzieckiem w domu oraz postępów na zajęciach.
- Rodzice są zobowiązani do regularnego i konsekwentnego stosowania się do zaleceń logopedy oraz systematycznego utrwalania ćwiczeń w domu.
- Udział dziecka w zajęciach oparty jest na zasadzie: regularności i konsekwencji ćwiczeń aż do całkowitego opanowania materiału programowego niezbędnego do całkowitej korekty rozpoznanej wady wymowy lub zaburzenia mowy.
- Rodzice odpowiadają za to aby dziecko systematycznie uczęszczało na zajęcia logopedyczne. W przypadku częstych nieobecności oraz niestosowanie się do zaleceń logopedy powoduje skreślenie z listy dzieci objętych pomocą logopedyczną.
Jakie są cele terapii logopedycznej? Po co podejmować terapię logopedyczną?
Cele terapii logopedycznej są różne, w zależności od podłoża i charakteru problemów ucznia z mową.
Najkrócej rzecz ujmując, cele terapii logopedycznej to:
- usuwanie zaburzeń mowy (wad wymowy, jąkania i innych)
- przywracanie mowy w przypadku jej utraty (tzw. afazji)
- stymulowanie rozwoju mowy i wyrównywanie opóźnień tego rozwoju
- podnoszenie sprawności językowej.
W przypadku wad wymowy (np. seplenienie, nieprawidłowa realizacja głoski R), celem będzie więc usunięcie tej wady i wykształcenie poprawnej artykulacji głosek w swobodnej wypowiedzi (nie tylko w gabinecie logopedy, ale i poza nim, w codziennej wypowiedzi).W przypadku bardziej złożonych zaburzeń, cele terapii także ulegają rozszerzeniu.
Mowa jest w naszym życiu niezbędnym elementem, a problemy z mową powodują szereg problemów w komunikacji, co ma niebagatelne znaczenie dla naszego funkcjonowania w społeczeństwie – od grupy przedszkolnej i klasy w szkole w przypadku dzieci, po grupę rówieśniczą u nastolatków i zespół pracowników oraz rodzinę w przypadku osób dorosłych. Terapia logopedyczna zawsze ma więc także pośredni efekt psychologiczny (logopeda nie jest jednak psychoterapeutą!) – logopeda, pomagając w usunięciu zaburzeń mowy, stymulując rozwój mowy, zapobiega psychologicznym skutkom wspomnianych wad, bądź je niweluje.
Jakie są podstawowe elementy terapii logopedycznej? Co moje dziecko będzie robić w trakcie terapii logopedycznej?
W zależności od rodzaju zaburzeń mowy, terapia logopedyczna jest mniej lub bardziej czasochłonną pracą: logopedy, dziecka i jego rodziców.
Logopeda dokłada starań, aby dziecko było zainteresowane wykonywanymi zadaniami i chętnie wykonywało polecenia. Zdarza się, że zadania te się powtarzają (nawet jeśli w innej formie, czy pod przykrywką innego działania, szczególnie w terapii wad wymowy). Dlaczego? Wyobraźmy sobie, że naszym celem jest „nauczenie” dziecka poprawnej wymowy głosek syczących (s,z,c,dz). Dziecko ma jednak siedem lat i dotychczas mówiło te głoski, realizując je międzyzębowo (język wpychany między zęby). Jest to więc bardzo mocno utrwalony nawyk i aby go zniwelować, potrzeba czasu i wielu, wielu powtórzeń ćwiczeń. Wyobraźmy sobie, że sami mamy jakiś nawyk, który utrwalaliśmy przez dobrych kilka lat. Iluż ćwiczeń potrzebowalibyśmy, aby „przestawić się” na inne wykonywanie danej czynności!
Logopeda wprowadza więc życzliwą, bezpieczną atmosferę w trakcie spotkania z uczniem. Terapeuta mowy działa więc zadaniowo i do tego samego stara się skłonić dziecko, licząc także na pomoc rodzica, który poważnie traktuje każde wykonywane zadanie i całą terapię.
W zależności od rodzaju problemu, jaki ma dziecko, terapia logopedyczna będzie przechodzić przez różne etapy, a logopeda będzie stosował różne ćwiczenia i zadania. Jeśli przyczyna problemów dziecka leży w sprawności jego narządów artykulacyjnych, stosowane będą inne zadania i metody niż gdy przyczyną problemów z mową jest np. zaburzenie słuchu.
Typowymi elementami terapii logopedycznej, z którymi prawdopodobnie spotka się Państwa dziecko, są:
- ćwiczenia sprawności narządów artykulacyjnych (bardzo lubiane przez dzieci „zabawy buzi i języka”)
- ćwiczenia oddechowe i fonacyjne
- ćwiczenia w rozumieniu i nadawaniu mowy (tu także ćwiczenia artykulacyjne)
- ćwiczenia słuchu fonematycznego.
Jaką rolę w terapii logopedycznej pełni rodzic?
Odpowiedź jest prosta: niezmiernie ważną. Postawa rodzica wobec terapii dziecka, rozumienie jej celu i cierpliwość podczas jej trwania są podstawą sukcesu. Rodzic jest bardzo ważnym uczestnikiem terapii.
Jak zauważa Profesor Jagoda Cieszyńska (2012), rola rodzica jest w terapii dość trudna. Jeśli celem terapii jest nauczenie poprawnej wymowy głosek, zadaniem rodzica jest pomóc dziecku w realizacji zadań, które ma zlecone do wykonania w domu, a przede wszystkim całodzienne monitorowanie wypowiedzi dziecka. Najważniejszym zadaniem do realizacji przez rodzica, będzie w tym przypadku uważne przysłuchiwanie się wypowiedziom dziecka, dostrzeganie i chwalenie jego poprawnych wypowiedzi (podkreślanie sukcesów) oraz podawania poprawnych form, jako przykładu, jeśli dziecko mówi błędnie. Rodzic pełni więc rolę superwizora (Cieszyńska, 2012).
Jakimi pomocami posługuje się logopeda? Z czego moje dziecko będzie korzystać w trakcie terapii?
Wszystko zależy od rodzaju i przyczyn zaburzenia mowy, które podlega terapii. Postępowanie logopedyczne i wykorzystywane materiały są także zależne od wieku dziecka. Najczęściej wykorzystywane materiały w terapii, to między innymi:
- obrazy przedmiotów/obiektów (np. obrazki z narysowanymi przedmiotami, które dziecko nazywa i do których odnosi się wspólna praca logopedy i dziecka).
- materiały językowe – język pisany, a więc zapisane sylaby, wyrazy, wyrażenia, zdania; wierszyki, rymowanki, piosenki, zagadki logopedyczne, książeczki (zawsze są to jednak teksty opracowane poprawnie pod względem metodycznym, w zależności od celu i etapu terapii)
- gry edukacyjne, zabawki edukacyjne (tylko te, które służą bezpośrednio stosowanej terapii)
- przedmioty wspomagające ćwiczenie w gospodarowaniu oddechem (np. wszelkie obiekty na które dziecko może dmuchać, np. kolorowe piłeczki, piórka itp. pod warunkiem, że realizuje takie ćwiczenie z zastosowaniem polecenia logopedy).
Terapia logopedyczna zawsze nakierowana jest na potrzeby ucznia, także na jego zainteresowania , możliwości skupiania uwagi.
Współpraca z rodzicami
Stały kontakt z logopedą i zaangażowanie się Rodziców w program terapii pomoże osiągnąć sukces dzieciom.
Dlatego serdecznie zapraszamy Państwa do systematycznych ćwiczeń z dzieckiem oraz konsultacji.
informacja dla rodziców uczniów ze specyficznymi trudnościami w uczeniu się
Drogi rodzicu!
Jeśli Twoje dziecko ma trudności w uczeniu się czytania i pisania, pamiętaj, że błędy, które popełnia, najprawdopodobniej nie wynikają z roztargnienia czy lenistwa, lecz mogą być objawem ryzyka dysleksji.
Dysleksja rozwojowa – to specyficzne trudności w czytaniu i pisaniu u dzieci i młodzieży o prawidłowym rozwoju umysłowym. Mogą się one ujawniać w kilku postaciach, jako:
Dysleksja – trudności z czytaniem polegające na zaburzeniu tempa i techniki czytania oraz rozumienia czytanych treści,
Dysortografia –trudności z opanowaniem poprawnej ortograficznie pisowni (dziecko popełnia błędy ortograficzne, mimo znajomości zasad pisowni),
Dysgrafia – niski poziom graficzny pisma (brzydkie, koślawe litery, trudności z utrzymaniem się w linijce, nierówne litery w wyrazach),
Dyskalkulia – problemy w matematyce (kłopoty z pojęciami abstrakcyjnymi, np. pojęciem liczby, wielkości, proporcji).
Jeśli więc Twoje dziecko:
- jest inteligentne, a nie może nauczyć się czytać i pisać,
- naprawdę uczy się, a posądzane jest o lenistwo,
- jest dobrym uczniem z jakiegoś przedmiotu, a nie jest w stanie wykonać niektórych zadań,
- zna zasady, a robi błędy ortograficzne,
- dobrze widzi, a rysuje i pisze „jak w odbiciu lustrzanym”,
- nie ma wad słuchu i wymowy, lecz przekręca słowa lub nie potrafi ich sobie przypomnieć,
- potrafi pierwsze linijki tekstu przepisać ładnie, pozostałe prawie nieczytelnie
– to być może występuje u niego ryzyko dysleksji lub jest dyslektykiem, ale to wymaga potwierdzenia przez specjalistów w poradni psychologiczno-pedagogicznej.
Rodzicu!
Jeśli coś Cię niepokoi, koniecznie powiedz o tym nauczycielowi Twojego dziecka, logopedzie lub pedagogowi szkolnemu. Oni udzielą wszelkich wyjaśnień w tej sprawie.