Terapia integracji sensorycznej to ukierunkowana zabawa, w trakcie której dziecko ma przekonanie, że tworzy zajęcia wspólnie z terapeutą. Terapeuta w trakcie zajęć stymuluje zmysły dziecka oraz usprawnia motorykę małą i dużą oraz koordynację wzrokowo-ruchową.
Zadaniem terapii SI jest dostarczenie dziecku, podczas jego aktywności ruchowej, kontrolowanej ilości bodźców sensorycznych, wywołujących w konsekwencji poprawę integracji bodźców docierających do dziecka zarówno z otoczenia, jak i z jego ciała. Terapeuta stosując odpowiednie techniki eliminuje, wyhamowuje lub ogranicza niepożądane bodźce jak również dostarcza silnych bodźców.
Terapię SI zaleca się dzieciom z zaburzeniami sensorycznymi, które mogą mieć trudności w wielu aspektach m. in:
- wykazują nadwrażliwość na dotyk
- nie chcą ubierać ubrań z metkami
- nie lubią bawić się w piasku
- ciągle się potykają, przewracają
- popychają inne dzieci, rzucają zabawkami w innych
- robią rzeczy, które uznaje się za przejaw agresji
- mają wybiórczość pokarmową
- są ciągle pobudzone i zdenerwowane
- mają problemy z rysowaniem
- często przybierają negatywną postawę
- maja problemy z napięciem mięśniowym
- boją się głośnych dźwięków lub wręcz odwrotnie szukają bodźców słuchowych w postaci głośnej muzyki
- mogą być bardzo ostrożne, wielu rzeczy się boją
- oraz wiele innych
Wszystkie ćwiczenia terapeuta dostosowuje do możliwości i poziomu rozwojowego dziecka. Na sali integracji sensorycznej znajdują się hamaki, huśtawki, platformy równoważne i duże piłki. W czasie ćwiczeń dziecko usprawnia bazowe systemy sensoryczne i procesy nerwowe, które leżą u podłoża różnych umiejętności. Następuje integracja bodźców zmysłowych, co będzie miało ogromny wpływ na późniejszą naukę pisania, czytania czy jazdy na rowerze. Na postawienie diagnozy i rozpoczęcie terapii nigdy nie jest za późno, jednak warto trzymać rękę na pulsie – im wcześniej zauważymy problemy z integracją sensoryczną i skontaktujemy się z terapeutą, tym szybciej osiągniemy zadowalające efekty.