Naszym patronem jest wielki Polak, może największy jaki wydała dotychczas polska ziemia, wielki Słowianin – św. Jan Paweł II.
Jan Paweł II, a właściwie – Karol Józef Wojtyła urodził się 18 maja 1920r. w Wadowicach, zmarł 2 kwietnia 2005r. w Watykanie.
Polski
biskup rzymskokatolicki, biskup pomocniczy krakowski, a następnie
arcybiskup metropolita krakowski, kardynał, zastępca przewodniczącego
Konferencji Episkopatu Polski w latach 1969-1978.
Następca świętego Piotra – 264 papież od 16 października 1978r. do 2 kwietnia 2005r., biskup Rzymu.
Kawaler
Orderu Orła Białego, odzanczony wieloma medalami np. Złotym Medalem
Kongresu USA, Medalem Wolności, laureat wielu nagród, także honorowy
obywatel wielu miast polskich i świata, ponadto poeta i poliglota, a
także aktor, dramaturg i pedagog, filozof historii, błogosławiony
Kościoła katolickiego.
Karol Wojtyła urodził się jako drugi syn Karola Wojtyły i Emilii z Kaczorowskich. Ród Wojtyłów wywodzi się z Czańca koło Kęt, a Kaczorowskich pochodzi z Michalowa koło Szczebrzeszyna.
Został ochrzczony w kościele parafialnym 20 czerwca 1920r. przez księdza Franciszka Żaka, kapelana wojskowego. Pierwszą Komunię przyjął w 29 maja 1929r., a sakramentu bierzmowania udzielił mu abp Adam Stefan Sapieha 3 maja 1938r
W dzieciństwie Karola nazywano najczęściej zdrobnieniem imienia – Lolek. Uważano go za chłopca utalentowanego i wysportowanego. Regularnie grał w piłkę nożną oraz jeździł na nartach. Bardzo ważnym elementem życia Karola były wycieczki krajoznawcze, w większości wycieczek towarzyszył mu ojciec.
Wczesny okres jego dojrzewania jako nastolatka został naznaczony
śmiercią najbliższych. Gdy miał 9 lat, zmarła mu mama, trzy lata
później, w wieku 26 lat, na szkarlatynę zmarł brat Edmund.
Podczas nauki w gimnazjum Karol zainteresował się teatrem, występował w
przedstawieniach Kółka Teatralnego stworzonego przez polonistów z
wadowickich gimnazjów.
otrzymując świadectwo maturalne z oceną celującą, Karol wybiera studia
polonistyczne na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego.
Studia rozpoczął w październiku 1938r., jednak Wojna odebrała Karolowi
możliwość kontynuowania studiów, zaczął więc, w 1940r. pracować jako
pracownik fizyczny w zakładach chemicznych Solvay.
18 lutego 1941r.
po długiej chorobie umiera ojciec Karola. W 1942r. zaczyna studiować
teologię i wstąpuje do tajnego Metropolitalnego Seminarium Duchownego w
Krakowie. W okresie od kwietnia 1945 do sierpnia 1946 roku Karol Wojtyła
pracuje na uczelni jako asystent i prowadzi seminaria z historii
dogmatu.
1 listopada 1946r. kardynał Adam Stefan Sapieha wyświęca Karola Wojtyłę na księdza.
Studia na Papieskim Międzynarodowym Athenaeum Angelicum w Rzymie kończy w 1948r. i otrzymuje stopień doktora, dla potrzeb doktoratu nauczył się języka hiszpańskiego.
W
1951r. po śmierci kardynała Sapiehy, Karol Wojtyła zostaje skierowany
na urlop w celu ukończenia pracy habilitacyjnej, jednak nie uzyskał
habilitacji z powodu odmowy Ministerstwa Oświaty.
Karol Wojtyła powróca do przerwanych obowiązków. Wykłada m.in. w seminariach diecezji: krakowskiej, katowickiej i częstochowskiej (mieściły się one wszystkie w Krakowie) oraz na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Jego wykłady obejmują głównie teologię moralną i etykę małżeńską, ale ogarniały też szeroko pojętą historię filozofii. Były precyzyjne i trudne, Wojtyła ujmował jednak studentów jako profesor wprawdzie wymagający, lecz życzliwy, otwarty na rozmowę i sprawiedliwy.
4 lipca 1958 r. Karol Wojtyła został mianowany biskupem tytularnym Ombrii, a także biskupem pomocniczym Krakowa.
Na okres biskupstwa Karola Wojtyły przypadły także obrady soboru watykańskiego II, w których aktywnie uczestniczył. Już w tym okresie bardzo dużo czasu poświęcał na podróże zagraniczne w celach ewangelizacyjnych i religijnych, np. 1963r. odbył pielgrzymkę do Ziemi świętej.
13 stycznia 1964r. Karol Wojtyła zostaje mianowany arcybiskupem metropolitą krakowskim. Ingres odbył się w katedrze wawelskiej w dniu 8 marca 1964r.
Podczas konsystorza z 26 czerwca 1967r. został nominowany kardynałem. 28 czerwca 1967r. otrzymał w Kaplicy Sykstyńskiej od papieża Pawła VI czerwony biret.
16 października 1978r. na zwołanym po śmierci Jana Pawła I drugim
konklawe w ósmym głosowaniu kard. Karol Wojtyła został wybrany na
papieża i przybrał imię — Jan Paweł II.
Był pierwszym papieżem z Polski, jak również pierwszym po 455 latach biskupem Rzymu, niebędącym Włochem.
Głównym wykładnikiem pontyfikatu Wojtyły, były pielgrzymki. Z tego też powodu został on wkrótce potem nazwany – papież-pielgrzym. Swoją pierwszą podróż apostolską odbył w styczniu 1979r. do Meksyku i do kilku państw Ameryki Łacińskiej.
W czerwcu tego samego roku udał się w pierwszą pielgrzymkę do Polski.
Głoszone przez niego nauki walnie przyczyniły się do późniejszych transformacji ustrojowych w europejskich państwach bloku wschodniego. Podczas trzeciej pielgrzymki papież udał się do Irlandii i USA, gdzie skrytykował postawy kapitalistyczne i wyzyskiwanie biednych państw przez bogate. Odwiedził wówczas także siedzibę ONZ.
13 maja 1981 roku, podczas audiencji generalnej na placu św. Piotra w
Rzymie o godzinie 17:19, Jan Paweł II został postrzelony przez
tureckiego zamachowca Mehmeta Alego Agcę.
Spędził na
rehabilitacji w szpitalu 22 dni. Potem wielokrotnie cierpiał z powodu
różnorodnych dolegliwości, będących następstwem tego postrzału.
Charakterystycznym elementem pontyfikatu Jana Pawła II były podróże zagraniczne. Odbył ich 104,
odwiedzając wszystkie zamieszkane kontynenty. W wielu miejscach, które
odwiedził, nigdy przedtem nie postawił stopy żaden papież.
Był m.in. pierwszym papieżem, który odwiedził Wielką Brytanię
(od roku 1534 Kościół Anglii nie uznaje władzy zwierzchniej Stolicy
Apostolskiej) jest też pierwszym w historii papieżem, który odwiedził Biały Dom oraz jest też pierwszym papieżem, który odwiedził Sejm RP.
Jan Paweł II jako papież najwięcej razy odwiedził m.in. Polskę (8 razy),
USA i Francję (7 razy) oraz z spotkaniami z młodzieżą na światowych
Dniach Młodzieży (9 razy).
Podróże apostolskie do Polski:
– I pielgrzymka (2–10 czerwca 1979)
– II pielgrzymka (16–23 czerwca 1983)
– III pielgrzymka (8–14 czerwca 1987)
– IV pielgrzymka (1–9 czerwca, 13–16 sierpnia 1991)
– V pielgrzymka (22 maja 1995)
– VI pielgrzymka (31 maja–10 czerwca 1997)
– VII pielgrzymka (5–17 czerwca 1999)
– VIII pielgrzymka (16–19 sierpnia 2002)
Jan Paweł II odbył także blisko 100 podróży na terenie Włoch.
Jan Paweł II od 1992r. cierpiał na postępującą chorobę Parkinsona. Mimo licznych spekulacji i sugestii ustąpienia z funkcji, które nasilały się w mediach zwłaszcza podczas kolejnych pobytów papieża w szpitalu, pełnił ją aż do śmierci.
2 kwietnia 2005r. o godzinie 7:30 rano, papież zaczął tracić
przytomność, a późnym porankiem przyjął jeszcze watykańskiego sekretarza
stanu kardynała Angelo Sodano. Później tego samego dnia doszło do
gwałtownego wzrostu temperatury. Około godziny 15.30 bardzo słabym
głosem papież powiedział: „Pozwólcie mi iść do domu Ojca”.
O godzinie 19 wszedł w stan śpiączki, a monitor wykazał postępujący zanik funkcji życiowych. Osobisty lekarz papieski Renato Buzzonetti
stwierdził śmierć papieża Jana Pawła II o godzinie 21:37 czasu
miejscowego, a elektrokardiograf wyłączono po 20 minutach od tej chwili.
Pogrzeb Jana Pawła II odbył się w piątek 8 kwietnia 2005r. Trumnę z
prostych desek z drewna cyprysowego ustawiono wprost na rozłożonym na
bruku placu św. Piotra dywanie. Mszy świętej koncelebrowanej przez kilka
tysięcy kardynałów, arcybiskupów, biskupów i patriarchów katolickich
Kościołów wschodnich przewodniczył dziekan kolegium, kardynał – Joseph Ratzinger.
Uczestniczyło w niej na placu św. Piotra ok. 300 tysięcy wiernych oraz
200 prezydentów i premierów, a także przedstawiciele różnych religii
światowych, w tym duchowni islamscy i żydowscy.